Κοινωνική ευημερία έχουμε όταν οι άνθρωποι είναι ευτυχισμένοι και το έθνος μεγάλο.
Βίκτωρ Ουγκώ
Μυθιστοριογράφος, ποιητής και δραματουργός
Τι είναι το τρίγωνο της ευημερίας;
“Το τρίγωνο της ευημερίας” αναπτύχθηκε από τον Δρ Dan Siegel (2010), και καταδεικνύει.Πώς οι σκέψεις και οι εμπειρίες μας διαμορφώνουν κυριολεκτικά τις φυσικές συνδέσεις μεταξύ των διαφόρων τμημάτων του εγκεφάλου μας. Κάθε σημείο του τριγώνου αλληλεπιδρά με τα άλλα δύο για να δημιουργήσει συνεχείς βρόχους ανατροφοδότησης. Το τρίγωνο της ευημερίας καταδεικνύει ότι το σώμα, οι σκέψεις και τα συναισθήματα μας. Είναι μέρη ενός ανοιχτού συστήματος, που ανταποκρίνεται συνεχώς σε νέες εμπειρίες. Αυτή η ικανότητα αλλαγής (νευροπλαστικότητας) είναι μια νέα ιδέα. Όχι πολύ καιρό πριν, οι επιστήμονες ήταν σίγουροι ότι μόλις σχηματιστεί η βασική δομή του εγκεφάλου κατά την παιδική ηλικία.Η μετέπειτα φυσική αναδόμηση των συνδέσεων του εγκέφαλου θεωρείτο αδύνατη.
Πως δουλεύει το τρίγωνο της ευημερίας;
Ο Δρ Siegel λέει ότι το σώμα, οι σκέψεις και τα συναισθήματά μας, Μπορούν και αλληλεπιδρούν με το φυσικό νευρικό σύστημα, για να επηρεάσουν τον τρόπο με τον οποίο ανταποκρινόμαστε στις εμπειρίες μας. Καθ ‘όλη τη διάρκεια της ζωής μας. Το μυαλό μας ρυθμίζει τη ροή της ενέργειας και των πληροφοριών, μέσω του νευρικού συστήματος .
Οι σχέσεις αποτελούν μέρος αυτού του μοντέλου, επειδή μέσα από αυτές διαμορφώνουμε την άποψή μας, για τον κόσμο. Μέσω αλληλεπιδράσεων με τους γονείς, τους φροντιστές, τους δασκάλους, τους φίλους και την ευρύτερη κοινότητα. Αυτές οι σχέσεις, ειδικά με τους φροντιστές στους πρώτους μήνες. Έχουν βαθιά επίδραση στο πώς αναπτύσσεται ο εγκέφαλός μας και με τι θα ασχοληθούμε στο μέλλον. Η εσωτερική μας εμπειρία από αυτές τις αλληλεπιδράσεις με τους φροντιστές μας. Θα είναι το πρότυπο μοντέλο βάση του οποίου, θα ανταποκρινόμαστε συχνά ασυνείδητα, στις σχέσεις μας σε όλη τη ζωή.
Η μελέτη της γονεϊκής επιρροής και η θεωρία του πρωταρχικού δεσμού
Σε αυτό το μοντέλο, το σώμα, ο νους και τα συναισθήματα εξελίσσονται από κοινού για να συνθέσουν το ποιοι είμαστε. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα όταν είμαστε μωρά. Οι πρώτες μας σχέσεις είναι που καθορίζουν το σχέδιο του αναπτυσσόμενου εγκεφάλου μας. Η μελέτη της γονικής επιρροής στην ανάπτυξη των μικρών παιδιών. Διερευνήθηκε μέσω της προβολής, των αποτελεσμάτων των διάφορων μορφών δεσμού γονέων-βρέφους στη θεωρία της προσκόλλησης (Bowlby, 1988). Η θεωρία του Attachment Parenting, έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την κλασική θεωρία του Bowlby. Εκεί αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι φροντίζουν να διατηρούν στην ανατροφή των παιδιών τους βρεφικούς τρόπους και συμπεριφορές, χωρίς να επιτρέπουν την εμφάνιση του άγχους του αποχωρισμού. Πρόκειται για μια πλούσια περιοχή έρευνας που περιλαμβάνει πολλές παραλλαγές αλλά εδώ, θα επικεντρωθούμε σε δύο ευρείες μορφές προσκόλλησης, ασφαλείς και ανασφαλείς.
Η ασφαλής και η ανασφαλής προσκόλληση επηρεάζουν τον τρόπο που σχετιζόμαστε
Το «σώμα» μας επηρεάζεται από της σκέψεις και συναισθήματα, μέσω του νευρικού συστήματος. Έτσι ανταποκρινόμαστε στις εμπειρίες της ζωής. Ουσιαστικά, ο νους ρυθμίζει τη ροή της ενέργειας και των πληροφοριών. Ακόμη και οι σχέσεις επηρεάζονται καθώς διαμορφώνουμε την κοσμοθεωρία μας μέσω αλληλεπιδράσεων με τους γονείς, τους φροντιστές, τους δασκάλους, τους φίλους και την κοινότητα. Οι πρώτες μας συνδέσεις, μας βοηθούν να δημιουργήσουμε υγιέστερες προσκολλήσεις ως ενήλικες. Η Ασφαλής και η ανασφαλής προσκόλληση είναι πολύ σημαντική για την κατανόηση του τρόπου με τον οποίο συνδέονται τα συναισθήματα, ο νους και το σώμα μας:
Ασφαλής προσκόλληση: συμβαίνει όταν ένας φροντιστής είναι προσεκτικός με τις ανάγκες του μωρού. Ο γονέας αναγνωρίζει τα σήματα του μωρού, της πείνας και άλλων απλών βιολογικών αναγκών, αλλά ανταποκρίνεται επίσης στα συναισθηματικά σήματα για προσοχή, αγκαλιά ή χαλάρωση μετά από μια αναστάτωση, όπως η πτώση όταν μαθαίνουμε να περπατάμε. Δεν είναι απαραίτητο να ικανοποιούνται όλες οι ανάγκες. Αλλά ότι τις περισσότερες φορές, το μωρό έχει μια αυξανόμενη αίσθηση ότι αν χρειαστεί βοήθεια, η βοήθεια θα έρθει.
Κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας, αυτή η ασφάλεια επιτρέπει στον αναπτυσσόμενο εγκέφαλο να δημιουργήσει καλές συνδέσεις μεταξύ του προμετωπιαίου φλοιού (σκέψης του εγκεφάλου) με τις δομές του εγκεφάλου. (που εμπλέκονται στην αίσθηση των συναισθημάτων και στη ρύθμιση τους, στην κωδικοποίηση της μνήμης, στην επίτευξη της συνείδησης του σώματος και στην ανάπτυξη της ενσυναίσθησης).
Ανασφαλής
Η ανασφαλής προσκόλληση, χαρακτηρίζεται από παραμέληση ή / και απόλυτη κακοποίηση. Επίσης, υπονομεύει την κανονική ανάπτυξη του εγκεφάλου. Αλλά επηρεάζει την ικανότητα του παιδιού να ρυθμίζει το συναίσθημα. Να έχει αίσθηση του σώματός του, να απελευθερώνει τους νευρικούς πόρους. Για να καθορίσει το είδος της μνήμης που απαιτείται για τη μάθηση. Η εμπιστοσύνη στην καλή θέληση των άλλων είναι σοβαρά μειωμένη.
Ένα παιδί με ανασφαλές ιστορικό προσκόλλησης, έχει ένα σχέδιο σχέσεων.Που μπορεί να συγχέει την ανάγκη για αγάπη και σύνδεση με αισθήματα φόβου και ανησυχίας. Έτσι, κατά την ενηλικίωση, ένα άτομο μπορεί να διαπιστώσει ότι οι καταχρηστικές, επικίνδυνες ή απορριπτικές σχέσεις φαίνονται προβλέψιμες και κανονικές.
Είναι πολύ σημαντικό ότι κανείς δεν θέλει να βλάψει το παιδί του. Οι περισσότεροι άνθρωποι θέλουν να είναι καλοί και προσεκτικοί φροντιστές. Ωστόσο οι γονείς που έχουν υποστεί παραμέληση και κατάχρησης στο παρελθόν. Καθιστά πιο πιθανό ότι θα έχουν δυσκολία να προσαρμοστούν στα δικά τους παιδιά. Είναι επίσης σημαντικό να δούμε την ανατροφή των παιδιών, ως κοινωνική ευθύνη. Οι οικογένειες που αγωνίζονται με τη φτώχεια, την ασφαλή στέγαση και λίγες προοπτικές απασχόλησης. θα αντιμετωπίσουν επιπλέον απαιτήσεις που δυσχεραίνουν την πλήρη παρουσία τους στα παιδιά τους (Baer, et al., 2012).
Η κατανόηση της αλληλεξάρτησης μεταξύ των σχέσεων, του εγκεφάλου και του νου. Είναι σημαντική, διότι μπορεί να συμβάλει στην προώθηση των σχέσεων. Βοηθώντας στον εντοπισμό των ιδιοτήτων, που θα επιτρέψουν στα άτομα να αισθάνονται την ανάκαμψη και την ευημερία.
Η ανάπτυξη της δύναμης και της εμπιστοσύνης στον εαυτό διευκολύνει τις σχέσεις
Η εστίαση στις δυνάμεις ενός ατόμου παρά στις αδυναμίες, μπορεί να υποστηρίξει μια υγιή αποκατάσταση. Το τραύμα είναι κάτι δύσκολο, αλλά μπορεί να αντιμετωπιστεί χρησιμοποιώντας κατάλληλους μηχανισμούς αντιμετώπισης. Υπάρχει μια τάση για τους ανθρώπους που βιώνουν τραύμα, να βλέπουν αδυναμία αντί για δύναμη. Μια προσέγγιση βασισμένη στα πλεονεκτήματα θα βοηθήσει ένα άτομο να επεξεργαστεί το τραύμα και να το θεραπεύσει:
- Μετατοπίζοντας την άποψη για τον εαυτό μας
- Δημιουργία συνειδητοποίησης του εαυτού
- Αναπτύσσοντας την ελπίδα για το μέλλον
- Συνειδητή Ζωή
Μια καλή θεραπευτική σχέση μέσα από μια ατομική η ομαδική προσέγγιση. Βοηθάει στην αποκατάσταση της οικειότητας στις σχέσεις και μας παρέχει την εμπιστοσύνη για πιο ζωντανή διαβίωση. Έτσι μας μαθαίνει να αποδεχόμαστε τον εαυτό μας. Περιλαμβάνει την κατανόηση του νου, έχει τη δυνατότητα διορατικότητας και συνειδητοποίησης. Οι σχέσεις μπορούν να επηρεάσουν τον εγκέφαλο και το εκτεταμένο νευρικό σύστημα. Η αλλαγή εκτείνεται από τον εγκέφαλο στο σώμα. Επειδή είμαστε όλοι εξαρτημένοι για σύνδεση, είναι σημαντικό να οικοδομήσουμε οικειότητα με τους ανθρώπους. Να παραμείνουμε κοινωνικά αφοσιωμένοι και να βρούμε υγιείς τρόπους επικοινωνίας με τους άλλους. Έτσι αναπτύσσουμε αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση. Με αυτά τα συστατικά θα έχουμε μια πιο υγιή, ανθεκτική στάση απέναντι στη ζωή. Ώστε να βρούμε περισσότερη ελπίδα για το μέλλον και δημιουργήσουμε υγιείς σχέσεις.
