Κάθε σύστημα έχει συγκεκριμένη τάξη
Η ‘ψυχοθεραπευτική’ αυτή μέθοδος του Bert Hellinger βασίζεται στη θεωρία πως όλα όσα βρίσκονται στους εκδηλωμένους κόσμους ανήκουν σε ένα σύστημα, το οποίο, για να λειτουργεί ομαλά, απαιτεί συγκεκριμένη τάξη. Συστήματα υπάρχουν πολλά, ακόμα και ο ίδιος ο άνθρωπος είναι ένα τέλειο φυσικό, ψυχολογικό και πνευματικό σύστημα. Για να λειτουργήσει σαν “όλον” χρειάζεται να υπάρχει ισορροπία σε όλα του τα επίπεδα.
Κάθε όψη της ζωής ανήκει σε ένα σύστημα και τα ίδια τα συστήματα ανήκουν στη συνέχεια σε μεγαλύτερα συστήματα.
Που βρίσκετε η λύση;
Ένα φυσικό σύστημα είναι η οικογένειά μας, το περιβάλλον εργασίας , μια επιχείρηση, όπως και μια χώρα. Όταν κάτι αλλάξει σε ένα από αυτά τα συστήματα (πχ. Κάποιο μέλος παραγκωνίζεται από την οικογένειά του) τότε επέρχεται ανισορροπία στο σύστημα. Μερικά από τα θέματα που επηρεάζονται άμεσα και στα οποία μπορεί να βρεθούν λύσεις, σε πολλά προβλήματα, είναι το προσωπικό, ψυχολογικό, οικονομικό, σχέσεων, υγείας, ανάπτυξης. Η λύση είναι να εντοπιστεί το σημείο (ή τα σημεία), όπου το σύστημα πάσχει, ώστε να επανέλθει στην απαιτούμενη τάξη μέσα από συνειδητοποίηση και την αποδοχή. Η συμφιλίωση με μια μια κοινή μοίρα, με ακεραιότητα και σεβασμό στην ελευθερία όλων.
Οι 3 θεμελιώδεις αρχές του Hellinger
Ο Hellinger, στην εργασία του με τις οικογενειακές αναπαραστάσεις, περιέγραψε τις θεμελιώδεις αρχές που διέπουν κάθε οικογενειακό σύστημα. Τις αρχές αυτές που ασυνείδητα καθορίζουν κάθε οικογενειακό σύστημα, και κάθε φορά που δεν τηρούνται προκύπτουν οικογενειακές επιπτώσεις για όλους, τις ονόμασε Τάξεις της Αγάπης. Επειδή οι Τάξεις της Αγάπης είναι καθολικές (δηλαδή υπάρχουν είτε το θέλουμε είτε όχι σε κάθε οικογενειακό σύστημα), μη φανερές στο θυμικό μέρος τους εγκεφάλου (λογική) και επηρεάζουν καταλυτικά την ζωή μας, χρειάζεται να αποκτήσουμε πρόσβαση σε αυτές για να επέλθει η ισορροπία.
Η πρώτη θεμελιώδης αρχή
Η πρώτη θεμελιώδης αρχή είναι ότι όλα τα μέλη του οικογενειακού συστήματος έχουν ίσο δικαίωμα να ανήκουν σε αυτό. Αν κάποιος παραγκωνιστεί, αποκλειστεί, ή ξεχαστεί έξω από το οικογενειακό σύστημα όλα τα μέλη επηρεάζονται με αρνητικό τρόπο. Για παράδειγμα, αν κάποιος έχει μια ασθένεια σωματική η ψυχολογική, προβλήματα στις σχέσεις ή στην εργασία έχει υποστεί υποτίμηση, λεκτική κακοποίηση, απαξίωση λόγω της σεξουαλικής του ταυτότητας (ομοφυλόφιλος) ή έχει εξάρτηση από ουσίες, κάποιος άλλος θα νιώθει περιθωριοποιημένος και ασυνείδητα αυτός έχει κληθεί να επαναλάβει το πεπρωμένο του αποκλεισμένου προγόνου του.
Εδώ είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι στο οικογενειακό σύστημα ανήκουν: Ο εαυτός μας, τα αδέρφια μας, οι γονείς μας, τα αδέρφια των γονιών μας, οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας ακόμα και οι γονείς τους. Επίσης τα παιδιά που δεν έχουν γεννηθεί (παιδιά από εκτρώσεις, προχωρημένες αποβολές, όσα γεννήθηκαν και πέθαναν), τα δίδυμα παιδιά, τα παιδιά που έχουν προκύψει από προηγούμενες σχέσεις, οι πρώην σύντροφοι (τόσο οι δικοί μας όσο και εκείνοι του άντρα/γυναίκας μας). Επίσης συνδεόμαστε με αόρατους δεσμούς με θύματα και δράστες.
Η δεύτερη θεμελιώδης αρχή
Η δεύτερη θεμελιώδης αρχή είναι ότι όλα τα μέλη είναι ισότιμα αλλά ταυτόχρονα υπάρχει ιεραρχία. Δηλαδή οι γονείς προηγούνται από τα παιδιά, το πρώτο παιδί προηγείται από το δεύτερο, το δεύτερο από το τρίτο και ούτω καθ’ εξής. Είναι σημαντικό εδώ να γνωρίζουμε πού ακριβώς είναι η θέση μας (πχ. «Νομίζω» ότι είμαι το πρώτο παιδί της οικογένειας αλλά είμαι στην πραγματικότητα το δεύτερο παιδί, αφού το αδερφάκι μου γεννήθηκε νεκρό).
