Τι είναι το ηλιοστάσιο;
Ηλιοστάσιο ονομάζεται η χρονική στιγμή κατά την οποία ο άξονας της Γης είναι στραμμένος πιο κοντά ή πιο μακριά από τον Ήλιο, ο οποίος βρίσκεται στο ψηλότερο ή χαμηλότερο σημείο του ουρανού (θερινό ή χειμερινό ηλιοστάσιο)Η λέξη ηλιοστάσιο είναι σύνθετη και προέρχεται από την λέξη Ήλιος και το στέκομαι (στάση), καθώς λίγες μέρες πριν ή μετά τα ηλιοστάσια, ο Ήλιος φαίνεται να επιβραδύνει την φαινομενική κίνησή του προς τα βόρεια ή τα νότια, κίνηση που την ημέρα του ηλιοστασίου μηδενίζεται και αντιστρέφεται.
Κάθε πότε συμβαίνει;
Είναι ένα φαινόμενο που συμβαίνει δύο φορές τον χρόνο, τον Ιούνιο το θερινό και τον Δεκέμβριο το χειμερινό και είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένο με τις εποχές του έτους. Το καλοκαίρι η ημέρα του ηλιοστασίου είναι μεγαλύτερη, ενώ το χειμώνα είναι η μικρότερη μέρα του έτους, σε όλες τις περιοχές της Γης .
Το θερινό ηλιοστάσιο στον Αρχαίο κόσμο
Το θερινό ηλιοστάσιο αποτελούσε ανέκαθεν πολύ σημαντικό γεγονός για το ανθρώπινο γένος. Οι αρχαίοι πολιτισμοί διοργάνωναν πολυήμερες γιορτές για να τιμήσουν την μεγάλη νίκη του Ήλιου, καθώς στις 21 Ιουνίου είναι η μεγαλύτερη μέρα του χρόνου. Στην αρχαία Ελλάδα γιόρταζαν κατά το θερινό Ηλιοστάσιο την ανάσταση της Κόρης Περσεφόνης και δόξαζαν τον Διόνυσο, δηλαδή του ελευθερωτή των ανθρωπίνων ψυχών. Η Περσεφόνη είναι η ψυχή της Γης, η οποία πέρασε απ’ όλες τις καταστάσεις των τεσσάρων εποχών και κατόπιν ανέβηκε στον Όλυμπο, δηλαδή στην χώρα της αιώνιας ζωής. Πριν όμως έρθει στην χώρα της αιώνιας ζωής συνεζεύχθη τον Διόνυσο και έτσι θα ζήσει μαζί του την αιώνια νεότητα και ευθυμία. Επίσης οι αρχαίοι Έλληνες συμβόλιζαν την καλλιέργεια του σίτου με την καλλιέργεια της ψυχής. Κατά το θερινό ηλιοστάσιο ο ωριμάζει ο σίτος του οποίου η σπορά, η βλάστηση και η ωρίμανση εικονίζει την εξέλιξη της ψυχής που οδεύει προς την αποθέωση. Την καλλιέργεια του σίτου δίδαξε στους ανθρώπους η Δήμητρα που είναι η θεά της Γης.
Τι συμβολίζει η περίοδος από την θερινή τροπή του ήλιου μέχρι την φθινοπωρινή ισημερία;
Η περίοδος από την θερινή τροπή του Ήλιου μέχρι την φθινοπωρινή ισημερία, στο φυσικό επίπεδο έχουμε την μεταμόρφωση των ανθέων σε καρπούς, την ωρίμανση των καρπών και την συλλογή τους, καθώς θα μας χρησιμεύσουν για την συντήρησή μας κατά την περίοδο του χειμώνα. Στο πνευματικό επίπεδο συμβολίζεται η περίοδος κατά την οποία οι ψυχές των “μυστών” οι οποίες απέβαλαν οριστικά το έρεβος (σκοτάδι) έχουν αποχωρίσει από το γήινο περιβάλλον και έχουν εισέλθει στην διαρκή ημέρα. Οι ψυχές όμως εκείνες που δεν κατόρθωσαν να αποβάλουν το έρεβος και παραμένουν στο γήινο περιβάλλον, πρέπει να συλλέξουν τους καρπούς όσων έχουν πετύχει μέχρι τώρα, να ανασυντάξουν τις δυνάμεις τους και να συνεχίσουν τις προσπάθειες τους ώστε να επιτύχουν την πνευματική τους αναγέννηση.