Γενικές πληροφορίες για τα Βακκίνια Cranberry :
Τα Cranberry αναπτύσσονται σε χαμηλές, χοντρές κληματαριές σ’ ένα είδος βαλτότοπου. Οι βαλτότοποι αυτοί δημιουργούνται σε τυρφώνες που έχουν καθαριστεί, αποξηρανθεί και ισιωθεί. Πρέπει να υπάρχει πάντοτε νερό και να το διαχειρίζεται κανείς με τρόπο που ο βαλτότοπος να αδειάζει τελείως ή να πλημμυρίζει ανάλογα με τις ανάγκες. Η επιφάνεια, αμμώδης συνήθως, πάνω από ένα υπέδαφος που διατηρεί την υγρασία, πρέπει να είναι επίπεδη ώστε ο βαλτότοπος να μπορεί να γεμίσει με νερό σε ομοιόμορφο βάθος όταν χρειάζεται.
Για να φτάσει στην πλήρη του ανάπτυξη ο χώρος που καλλιεργούνται τα κράνμπερι χρειάζονται τρία με πέντε χρόνια.
Η ιστορία των Κράμπερις :
Το βακκίνιο είναι αυτοφυές στις ελώδεις περιοχές τόσο των εύκρατων, όσο και των αρκτικών ζωνών της βόρειας Αμερικής και της Ευρώπης. Επειδή αναπτύσσονται σε κοτσάνια λεπτά και κυρτά, που θυμίζουν λαιμό πελαργού, ονομάστηκαν «κρέιν-μπέρι» (κρέιν=πελαργός) ή «κράνμπερι».
Οι Ινδιάνοι της περιοχής κατανάλωναν το κράνμπερι πολύ πριν φτάσουν εκεί οι πρώτοι άποικοι. Οι προσκυνητές το ανακάλυψαν στους χαμηλούς βάλτους κοντά στις ακτές της χερσονήσου του Κέιπ Κοντ και οι γυναίκες το φύλαγαν σαν λιχουδιά και το σερβίριζαν μαζί με την άγρια γαλοπούλα στις γιορτές των Ευχαριστιών και των Χριστουγέννων.
Το Cranberry άρχισε να καλλιεργείται συστηματικά στις αρχές του 19ου αιώνα. Οι πρώτες αναφορές δείχνουν πως η καλλιέργεια αυτή γινόταν στο μεγαλύτερο μέρος της από στυνταξιούχους ναυτικούς. Δύο απ’ αυτούς ήταν οι Howe και McFarlin στους οποίους αποδίδονται πολλές ποικιλίες του κράνμπερι. Το 1870 η επιχείρηση κράνμπερι ανθούσε. Στα αρχεία του 1832 αναφέρεται πως «ο κάπτεν Χένρι Χολ απ’ το Μπάρνσταμπλ της Μασαχουσέτης καλλιεργούσε το κράνμπερι εδώ και είκοσι χρόνια» και πως «ο κύριος Φ. Α. Χέιντεν απ’ το Λίνκολν της Μασαχουσέτης συγκέντρωσε από το κτήμα του το 1830 400 μπούσελ (= μέτρο χωρητικότητας ίσο με οκτώ γαλόνια) κράνμπερι, που του απέφεραν στην αγορά της Βοστόνης $600».
Λέγεται πως τα παλιά ιστιοφόρα που απέπλεαν απ’ τα λιμάνια του Γκλούιπερ, του Νιου Μπέντφορντ και του «Ντάουν Ιστ» εφοδιάζονταν με βαρέλια γεμάτα κράνμπερι για να τρώνε οι ναυτικοί ώστε να μην κινδυνεύουν απ’ το σκορβούτο, όπως οι ναυτικοί της Αγγλίας και της νότιας Ευρώπης έτρωγαν λάιμ για τον ίδιο λόγο.
Θρεπτική Άξια των Κράμπερις :
Τα Cranberry περιέχουν μεγάλη ποσότητα οξέων, γι’ αυτό και δεν πρέπει να καταναλώνονται συχνά. Αυξάνουν κατά πολύ τα οξέα στα ούρα. Επειδή είναι ξινά οι άνθρωποι συνηθίζουν να τα βουτάνε στη ζάχαρη, αυτό όμως είναι κακό για
τον οργανισμό. Καλύτερα να τα βράζουμε πρώτα και μετά να προσθέτουμε σταφίδες και λίγο μέλι. Μια απ’ τις σημαντικότερες θεραπευτικές του ιδιότητες είναι πως αποκαθιστά δυσλειτουργίες του ορθού, γιατρεύει τις αιμορροΐδες και τους ερεθισμούς του πρωκτικού σάκου. Βάλτε στο ορθό ελαφρά βρασμένα κράνμπερι έπειτα από κάθε κένωση.
Θρεπτικά συστατικά που περιέχονται στα 450 γραμμάρια
- Σίδηρος 2.7mg
- Βιταμίνη A 182 I.U
- Θειαμίνη 0.13 mg
- Ριβοφλαβίνη 0.09 mg
- Νιασίνη 0.45 mg
- Ασκορβικό οξύ 55 mg
Τα έξι κορυφαία οφέλη των Cranberry:
- Αποτρέπουν και θεραπεύουν τις λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος
- Μειώνουν τη φλεγμονή
- Μπορεί να βοηθήσουν στην πρόληψη των καρκίνων
- Βελτιώνουν τη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος
- Προστατεύουν τον πεπτικό σωλήνα
- Μειώνουν τον κίνδυνο καρδιακής νόσου
1. Αποτρέπουν και θεραπεύουν τις λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος
Τα βακκίνια είναι ίσως ευρύτερα διαδεδομένα για τη πρόληψη ή τη θεραπεία λοιμώξεων του ουροποιητικού συστήματος (UTIs). Τα UTIs είναι περίπου 50 φορές πιο συνηθισμένα στις γυναίκες από τους άνδρες λόγω της θέσης της γυναικείας ουρήθρας. Μπορούν να επηρεάσουν οποιοδήποτε μέρος της ουροφόρου οδού, αλλά εμφανίζονται συχνότερα στην ουροδόχο κύστη (κυστίτιδα).
2. Μειώνουν τη φλεγμονή
Τα αντιοξειδωτικά βρίσκονται σε τρόφιμα που έχουν φυσικά βαθιά χρώματα, όπως το σκούρο κόκκινο χρώμα των βακκίνιων ή το πλούσιο μπλε / μωβ χρώμα των μούρων. Όλα τα μούρα συμβάλλουν στην καταπολέμηση των ελεύθερων ριζών λόγω της ύπαρξης αντιοξειδωτικών, αλλά τα βακκίνια αποδείχθηκαν μια από τις καλύτερες πηγές στη γη.
3. Μπορεί να βοηθήσουν στην πρόληψη των καρκίνων
Έρευνες έδειξαν ότι οι προληπτικές από καρκίνο ουσίες που βρίσκονται στα βακκίνια βοηθούν στην πρόληψη καρκίνου του μαστού, του παχέος εντέρου, του πνεύμονα και του προστάτη. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι τα φρούτα είναι σε θέση να βοηθήσουν στην επιβράδυνση της εξέλιξης του όγκου τόσο σε μελέτες σε ανθρώπους όσο και σε ζώα.
4. Βελτιώνουν τη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος
Σύμφωνα με μερικές μελέτες, το εκχύλισμα βακκίνιων μπορεί να βελτιώσει πολλαπλές πτυχές της ανοσολογικής λειτουργίας και μπορεί να μειώσει τη συχνότητα των συμπτωμάτων του κρυολογήματος και της γρίπης. Τα υψηλά επίπεδα μιας συγκεκριμένης ουσίας που ονομάζονται προανθοκυανιδίνες που βρίσκονται στα βακκίνια βοηθούν την ανοσολογική λειτουργία του οργανισμού να απομακρύνει τις ασθένειες και τις ασθένειες.
5. Προστατεύουν τον πεπτικό σωλήνα
Τα βακκίνια πιστεύεται ότι έχουν καθαριστικές, αντιδιαρροϊκές, αντισηπτικές και διουρητικές ιδιότητες αποτοξίνωσης. Βοηθούν το σώμα να εξαλείψει τις τοξίνες και συντελούν στην ανακούφιση της κατακράτησης νερού και του φούσκωμα. Το πεπτικό μας σύστημα ξεπερνά μόνο τα έντερα και το στομάχι μας – αποτελείται από ολόκληρο το στόμα, τα ούλα και το παχύ έντερο.
6. Μειώνουν τον κίνδυνο καρδιακής νόσου
Σε πειράματα που έχουν γίνει έχει αποδειχθεί ότι η κατανάλωση χυμών από βακκίνια και τα εκχυλίσματα βακκίνιων μειώνουν τον κίνδυνο υψηλής αρτηριακής πίεσης. Αυτό οφείλετε στης υψηλές ποσότητες αντιοξειδωτικών που διαθέτουν.
Βιβλιογραφία
- Συνδυασμοί και βιταμίνες
- Σύγχρονη διατροφή & Διαιτολόγια
- Εγκυκλοπαιδικό λεξικό τροφίμων και ποτών
- Φυσικές τροφές που θεραπεύουν
- Διατροφική νοημοσύνη
