Τα εσωτερικά τραύματα είναι ο δάσκαλος μας
Όλοι είμαστε πολύ απρόθυμοι να μείνουμε ανυπεράσπιστοι, να αποκαλυφθούμε και να δείξουμε τι έχουμε μέσα μας, είτε είναι θετικό είτε αρνητικό. Διστάζουμε να φανερώσουμε τον πόνο ή το τραύμα που ο καθένας κουβαλάει με τον δικό του τρόπο. Νομίζουμε ότι είμαστε μοναδικοί ή ότι ο πόνος μας είναι πιο ανείπωτος από τον πόνο κάθε άλλου. Απλώς μας είναι εξαιρετικά δύσκολο, εκτός αν αισθανόμαστε πολύ ασφαλείς. Αυτή είναι η ανθρώπινη συνθήκη. Το να ξεφύγουμε από αυτήν θα χρειαστεί πολύ χρόνο. Θα χρειαστεί, όμως, και πολλή αγάπη. Ας δώσουμε λοιπόν ο ένας στον άλλον πολύ χώρο, πολύ χρόνο και άφθονη επιβεβαίωση γεμάτη αγάπη. Μέσα από αυτά τα τραύματα μαθαίνουμε όλοι πώς να αγαπάμε. Τα εσωτερικά τραύματα που όλοι μας κουβαλάμε είναι ο σημαντικότερος μας δάσκαλος.
Ας αναγνωρίσουμε ποιοι είμαστε πραγματικά μέσα μας.
Είμαστε η υπέροχη ουσία του πυρήνα μας, παρ’ όλα τα στρώματα του πόνου και του θυμού που μας καλύπτουν. Καθένας μας είναι εξατομικευμένα μοναδικός και το ότι συμβαίνει κάτι τέτοιο είναι υπέροχο. Μπορούμε να βρεθούμε μέσα σε ένα ευνοϊκό, άφθονο, ζωογόνο σύμπαν που είναι ιερό. Μεταφερόμαστε στην αγκάλη του σύμπαντος. Περιβαλλόμαστε από ένα συμπαντικό πεδίο υγείας που υποστηρίζει και συντηρεί τη ζωή. Μπορούμε να απλώσουμε το χέρι μας και να συνδεθούμε μαζί του. Μπορεί να μας τρέφει, και έτσι γίνεται πάντα. Είμαστε μέρος του και είναι μέρος μας. Το θείο μυστήριο της ζωής είναι μέσα μας, είναι ολόγυρά μας.