Η συστημική αναπαράσταση είναι μια ψυχοθεραπευτική μέθοδος που βασίζεται στη θεωρία πως όλα όσα βρίσκονται στους εκδηλωμένους κόσμους ανήκουν σε ένα σύστημα, το οποίο, για να λειτουργεί ομαλά, απαιτεί συγκεκριμένη τάξη. Συστήματα υπάρχουν πολλά, η οικογένεια, το γένος, ακόμα και ο ίδιος ο άνθρωπος είναι ένα τέλειο φυσικό, ψυχολογικό και πνευματικό σύστημα.

Ο θεματοθέτης θέτει ένα αίτημα (προβλήματα που μας επηρεάζουν σε οικογενειακό, προσωπικό , ψυχολογικό, οικονομικό επίπεδο, προβλήματα σχέσεων, υγείας). Σε μια αναπαράσταση συμμετέχει όλη  η ομάδα, αναπαριστώντας τους εμπλεκώμενους ως εκπρόσωποι και αλληλεπιδρώντας μεταξύ τους εως ότου εντοπιστεί το σημείο (ή τα σημεία), όπου το σύστημα πάσχει ( τραυματικά γεγονότα από το παρελθόν, δυσκολίες στις σχέσεις, ασθένειες), και ύστερα κάνει τις απαραίτητες ενέργειες ώστε να επανέλθει στην απαιτούμενη τάξη. Μπορεί να είναι απαραίτητη η συμφιλίωση με κάποια πρόσωπα ή γεγονότα, η συγχώρεση και η αποδοχή με σεβασμό στην ελευθερία όλων. Συχνά εξερευνάται η οικογενειακή ιστορία του θεματοθέτη και αναδύονται κρυμμένα μοτίβα και θέματα που επηρεάζουν αθέατα την ζωή του. H αλλαγές που συμβαίνουν στο σύστημα μέσα από την αναπαράσταση, γίνονται εμφανείς και στην προσωπική ζωή του θεματοθέτη.

Η Συστημική Αναπαράσταση είναι ιδιαίτερα θεραπευτική όχι μόνο για εκείνους που θέτουν το αίτημα τους αλλά επίσης και για όλους  τους συμμετέχοντες, είτε ενεργά μέσα από κάποιο ρόλο είτε παθητικά, εκτός ρόλου, με την παρουσία τους και μόνο ως κοινό.