Μια φορά κι έναν καιρό, εκείνο το Μάρτιο. Χτύπησε την ανθρωπότητα το αναισθητικό της οικειότητας. Τότε οι άνθρωποι κλείστηκαν στα σπίτια τους, από φόβο. Τους είπαν ότι κινδυνεύουν αν αγκαλιάζονται. Οι αγκαλιές και οι συναντήσεις απαγορεύτηκαν. Τα φιλιά ήταν μολυσμένα. Τους είπαν να είναι υπεύθυνοι. Γιατί μέχρι τότε που αγκαλιάζονταν, ήταν ανεύθυνοι.
Μαζεύτηκαν στο καβούκι τους, μόνοι και απομονωμένοι. Στα μπαλκόνια έκαναν πορείες και διεκδικούσαν τα ανθρώπινα δικαιώματα τους. Κοιτούσαν τον διπλανό τους, με καχυποψία. Μιλούσαν μόνο μέσα από τον υπολογιστή, που ήταν ο καλύτερος τους φίλος. Χωρίς αυτόν δεν είχαν πνοή.
Έχασαν τη σύνδεση με τη φωνή της καρδιάς τους, που έλεγε ότι ποθούσαν το παιχνίδι, τη χαρά και την απόλαυση. Έπρεπε να ακούσουν το μυαλό τους και να προσέξουν. Γιατί ο κίνδυνος ήταν παντού. Φόρεσαν μάσκες, δεν έπρεπε να ξαναμιλήσουν. Δεν χρειαζόταν να πουν τίποτα. Οι γιατροί έπρεπε να αποφασίσουν ποιον θα σώσουν.
Τι ήταν το αναισθητικό της οικειότητας;
Ήταν ο φόβος για το θάνατο; Ήταν ο φόβος της τιμωρίας; Τι έχασαν λοιπόν τότε, εκείνο το Μάρτιο; Τη χαρά, τη συνύπαρξη, το γέλιο; Πως έγινε τότε η ζωή τους; Τι έμεινε που ήταν πιο σημαντικό; Ποια ζωή, μπορούσε να υπάρχει χωρίς αγκαλιά; Σταμάτησαν να βλέπουν οι γονείς τα παιδιά τους, τα παιδιά τους γονείς τους. Οι φίλοι τους φίλους τους. Έχασαν τα χόμπι τους, η γυμναστική έγινε κάτι επικίνδυνο, όπως και η ψυχοθεραπεία. Η τέχνη δεν ήταν απαραίτητη, ούτε ο πολιτισμός. Η εργασία έγινε προαιρετική με αντίκρυσμα ένα επίδομα, με όρους και προϋποθέσεις.Όλη τη δημιουργικότητα τη βάλανε σε ένα συρτάρι. Μούχλιασε και σάπισε κάθε όνειρο και κάθε ιδανικό.
Τότε ο ουρανός μου μίλησε με καθαρή λαλιά
Γνώριμη στην καρδιά σαν την αγάπη κοντινά
Ο ουρανός είπε στην ψυχή μου: Έχεις εκείνο που ποθείς
Να ξέρεις πως γεννήθηκες μαζί
με σύννεφα, ανέμους, άστρα και αεικίνητες θάλασσες
με κατοίκους των δασών. Η φύση σου είναι αυτή
Ύψωσε την καρδιά σου άφοβη ξανά,
κοιμήσου στον τάφο ή ανάπνευσε τον ζωντανό αέρα
μοιράζεσαι τον κόσμο αυτόν με το άνθος και την τίγρη (Passion 1943)
Ποια ήταν η επόμενη μέρα;
Τι θα γινόταν μετά; Αφού το αναισθητικό της οικειότητας, άφησε τα σημάδια του παντού. Στις δουλειές, στις σχέσεις, στην προσωπική ανάπτυξη; Πώς θα συνέχιζαν να ζουν, μετά από όλο αυτό; Θα ζούσαν άραγε σαν μαριονέτες, που θα άκουγαν τον αόρατο εχθρό για πάντα; Ή θα ονειρευόντουσαν έναν πλανήτη με πολύ αγάπη ενσυναίσθηση, δικαιοσύνη αμοιβαιότητα, αλληλεγγύη. Πως θα ξαναδημιουργούσαν τον κόσμο τους, που κατέρρευσε; Τότε που ένα αόρατο χέρι, έσπειρε παντού το φόβο και τον πανικό. Πώς θα έβγαιναν κερδισμένοι και αναβαθμισμένοι από όλο αυτό; Ποιες ήταν οι αξίες, που θα έπαιρναν μαζί τους στη νέα πραγματικότητα, που θα δημιουργούσαν;
Άρχισαν λοιπόν να ονειρεύονται με τα μάτια ανοιχτά. Άκουσαν την καρδιά τους και άρχισαν να υφαίνουν τον ιστό της σύνδεσης, από καρδιά σε καρδιά. Αγάπησαν ξανά τη γη και όλα τα πλάσματα της. Της ζήτησαν βοήθεια. Την τίμησαν ξανά με προσφορές, με ευγνωμοσύνη, με αγάπη και τότε ίσως η επόμενη μέρα ήταν καλύτερη.
Για να δεις τον κόσμο σ’ ένα κόκκο άμμου
και τον ουρανό σ’ ένα αγριολούλουδο
κράτησε το άπειρο στην παλάμη του χεριού σου
και την αιωνιότητα μέσα σε μια ώρα
Κατάλαβαν τότε ξανά, ότι μπορούν με αγάπη και τη δύναμη της ψυχής. Να πάρουν πίσω τη δύναμη τους. Να τη χρησιμοποιήσουν προς υπηρεσία και συλλογικότητα. Άφησαν τη δυαδικότητα το καλό και το κακό το σωστό και το λάθος. Ώστε να ξαναχτίσουν, τον παράδεισο στη γη. Γιατί δεν υπάρχει τίποτα έξω από εμάς, όλα είναι μέσα μας. Έφυγαν από το εγώ και το εσύ, πήγαν στο εμείς και στο ένα. Γιατί, Όλοι είμαστε ένα!
Λίγα λόγια για μένα :
Γεια σας είμαι η Τζέσικα Μαργαρίτη ψυχοθεραπεύτρια με Jugian προσανατολισμό. Εξειδικεύομαι στην Κλινική Εκφραστική Θεραπεία μεσώ Τεχνών (Expressive Art Therapy) που συνδυάζει την αναλυτική ψυχολογία του βάθους του Carl Jung με την Gestalt. Μου αρέσει πολύ να δουλεύω με τους ανθρώπους μέσα από το δημιουργικό παιχνίδι , τις μινιατούρες και τη μέθοδο Jugian Sandplay. Έχω εκπαιδευτεί στην προσωποκεντρική και τη βιωματική μέθοδος Focusing. Οπως και στην Συστημική Αναπαράσταση του Bert Hellinger.
Το 2008 ίδρυσα το Κέντρο Έντεχνης Δράσης που μέχρι και σήμερα είναι ένας χώρος, πνευματικότητας, τέχνης και ψυχοθεραπείας. Στις υπηρεσίες που προσφέρουμε είναι η Συμβουλευτική και η Ψυχοθεραπεία ατομικά δια ζώσεις άλλα και εξ αποστάσεως (online). Διοργανώνουμε πρωτοποριακά ομαδικά σεμινάρια και κλειστές ομάδες ψυχοθεραπείας.
Στις αγαπημένες μου διοργανώσεις είναι οι Εναλλακτικές διακοπές μέσω τεχνών.
Από την πολυετή εξερεύνηση μου στο χώρο τον Εναλλακτικών Θεραπειών ξεχώρισα τη Σαμάνικη Διδασκαλία και συνέθεσα το εκπαιδευτικό πρόγραμμα Shamanic Practitioner Training με πιστοποίηση από τον διεθνή οργανισμό, International Practitiners of Holistic Mendicine IPHM.